مقایسه اثر ۶ هفته تمرین مقاومتی و تمرین همزمان بر توان هوازی، سطوح استراحتی هورمون رشد و کورتیزول در کودکان سالم

زمینه و هدف: پژوهش های مربوط به بررسی اثر تمرینات ورزشی، به ویژه تمرین هم زمان بر تغییرات هورمونی در کودکان بسیار اندک است. از این رو، هدف این پژوهش مقایسه اثر 6 هفته تمرین مقاومتی و تمرین هم زمان مقاومتی و استقامتی بر توان هوازی، سطوح استراحتی هورمون رشد و کورتیزول در کودکان سالم بود. مواد و روش ها: آزمودنی های این پژوهش(که به صورت نیمه تجربی به انجام رسید) 35 پسر سالم 9 تا 11 ساله بودند که به صورت تصادفی به 3 گروه تمرین هم زمان (12=n)، تمرین مقاومتی (11=n) و کنترل (12=n) تقسیم شدند.گروه های تمرینی 3 جلسه در هفته و به مدت شش هفته به تمرین پرداختند و گروه کنترل تنها فعالیت های روزمره خود را انجام می داد. 48 ساعت پیش و پس از اجرای پروتکل 6 هفته ای، آزمون توان هوازی و نمونه گیری از همه آزمودنی ها به عمل آمد. سنجش سطوح استراحتی هورمون رشد و کورتیزول با روش الایزا به انجام رسید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری تحلیل واریانس یک طرفه و تی هم بسته استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که توان هوازی و سطوح استراحتی هورمون رشد در گروه تمرین هم زمان به گونه معنی داری افزایش یافته است(به ترتیب 001/0=p، 003/0=p). سطوح استراحتی کورتیزول در گروه تمرین هم زمان به گونه معنی داری نسبت به دوگروه دیگر پایین تر بود(05/0>p) و در گروه تمرین هم زمان و تمرین مقاومتی نیز به گونه معنی داری کاهش یافته بود( به ترتیب 001/0=p، 036/0=p). نتیجه گیری: به نظر می رسد که با به کارگیری یک دوره تمرین هم زمان با روش شناسی تمرینی مناسب در مقایسه با تمرین مقاومتی در کودکان بتوان سودمندی های بیشتری را در خصوص توان هوازی و سطوح استراحتی هورمون رشد وکورتیزول به دست آورد.